Human Resource

ปัจจุบันการพัฒนาทรัพยากรบุคคลเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่องค์กรต้องให้ความ สำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากสืบเนื่องมาจากในอดีตองค์กรไม่เคยที่จะวางแผนการพัฒนาคนอย่างต่อเนื่อง ผลก็คือ ปัจจุบันนี้หลายองค์กรมีปัญหาเรื่องของการขาดแคลนพนักงานที่มีฝีมืออย่างมาก เนื่องจากคนเก่าแก่กำลังจะเกษียณอายุ แล้วไม่มีผู้สืบทอดตำแหน่งแทน ทำให้องค์กรขาดช่วง และขาดความต่อเนื่องในการทำธุรกิจ

ผู้บริหารระดับสูงขององค์กรนั้น มีอิทธิพลอย่างมากต่อระบบงานต่างๆ ภายในบริษัท ถ้าผู้บริหารระดับสูงเป็นผู้นำที่ดี ระบบงานต่างๆ ก็จะดีไปด้วย แต่ถ้าผู้บริหารระดับสูงเป็นผู้นำที่ไม่ดี ระบบงานต่างๆ ก็จะมั่วและไม่เป็นระบบอะไรเลย โดยเฉพาะกับระบบการบริหารทรัพยากรบุคคล ที่ผู้บริหารระดับสูงมักจะพูดเหมือนๆ กันว่า เป็นระบบที่มีความสำคัญมาก เป็นพื้นฐานของการขับเคลื่อนธุรกิจขององค์กรเลย แต่ระบบเหล่านี้ก็พังได้ด้วยมือของผู้บริหารระดับสูงเช่นกัน

จากที่เคยได้เขียนบทความเกี่ยวกับเรื่องของจะให้พนักงานโตที่นี่ หรือให้ไปโตที่อื่น ก็มีท่านผู้อ่านเขียนมาคุยกันเยอะครับ มีประเด็นที่สอบถามมาเยอะก็คือถ้าจะให้พนักงานเติบโตในองค์กรของเรา แสดงว่าเราจะต้องวาง Career Path ให้ใช้เจนใช่หรือไม่

เนื่องจากได้มีโอกาสพูดคุยกับผู้บริหารระดับสูง และผู้จัดการฝ่ายบุคคลของหลายๆ องค์กรในช่วงที่ผ่านมา และผมเองก็ได้สอบถามท่านเหล่านี้ไปว่า เรื่องอะไรที่ช่วงนี้หนักใจมากหน่อยในเรื่องของการบริหารทรัพยากรบุคคลขององค์กร

ในปัจจุบันนี้ผมเชื่อว่าท่านผู้อ่านน่าจะเคยได้ยินคำว่า Multitask กันมากขึ้น ซึ่งเกิดขึ้นเนื่องจากต้นทุนของการบริหารพนักงานที่สูงขึ้น โดยเฉพาะเรื่องของค่าจ้างเงินเดือน สิ่งที่นายจ้างมักจะทำก็คือ เวลาที่มีพนักงานลาออกไป ก็จะไม่รับคนใหม่เข้ามาทดแทน และจะมอบหมายงานเดิมของพนักงานที่ออกไปนั้น ให้กับพนักงานอื่นที่ทำงานในหน่วยงานเดียวกัน ซึ่งก็ทำให้พนักงานหนึ่งคนอาจจะต้องรับผิดชอบงานที่มากขึ้นทั้งในด้านปริมาณงาน และลักษณะของงาน

เมื่อวานนี้เขียนถึงผู้นำกับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมต่างๆ ก็มีคำถามเกิดขึ้นว่า แล้วพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมเหล่านั้นจะก่อให้เกิดปัญหาอะไรตามมาได้บ้าง จริงๆ แค่อ่านจบก็ทราบแล้วว่า ถ้าผู้นำเป็นอย่างบทความเมื่อวานนี้จริงๆ สภาพขององค์กรคงจะไม่น่าอยู่อย่างยิ่ง ผลที่ตามมาและเป็นผลที่ค่อนข้างจะร้ายแรงก็คือเรื่องของวัฒนธรรมองค์กรนั่นเองครับ

ในการทำงานทุกองค์กรล้วนแล้วแต่มีค่านิยม ความเชื่อ รวมไปถึงวัฒนธรรมการทำงานที่แตกต่างกันออกไป บางความเชื่อและค่านิยม ก็เป็นสิ่งที่ดีที่ควร บางความเชื่อก็ถึงเวลาที่จะต้องเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา และเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงไป บางความเชื่อก็ไม่ควรจะมีอีกแล้วในการทำงานยุคปัจจุบัน วันนี้เราลองมาดูค่านิยมและความเชื่อในการทำงานแปลกๆ กันหน่อยนะครับ

ในช่วงนี้มีเด็กนิสิตนักศึกษากำลังจะจบการศึกษาออกมาจากรั้วมหาวิทยาลัย ในระยะหลังๆ ฝ่ายบุคคล และผู้จัดการสายงานต่างๆ มักจะมีข้อวิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องของเด็กรุ่นใหม่ที่มาทำงานว่าเป็นอะไร ต่างๆ มากมาย โดยส่วนใหญ่มักจะเป็นข้อเสียมากกว่าข้อดี ผมก็เลยรวบรวมเอามาให้อ่านกันนะครับว่ามีอะไรบ้าง ซึ่งต้องขอบอกไว้ก่อนนะครับว่า สิ่งที่เอามาเขียนให้อ่านนั้น มาจากความคิดเห็นของฝ่ายบุคคลที่ได้สัมผัสกับเด็กรุ่นใหม่ๆ ที่เพิ่งจบการศึกษาออกมา ซึ่งอาจจะจริง หรือไม่จริง ก็ต้องพิจารณากันเองอีกทีนะครับ

ในการบริหารทรัพยากรบุคคลนั้น ส่วนใหญ่มักจะมีตัวชี้วัดอยู่ 1 ตัวที่เกือบทุกองค์กรจะต้องนำมาใช้ประเมินดูว่า องค์กรสามารถที่จะรักษาพนักงานไว้ได้ดีสักแค่ไหน ตัวชี้วัดตัวนั้นก็คือ “อัตราการลาออกของพนักงาน”

คนที่ดำรงตำแหน่งผู้จัดการในปัจจุบันนั้น ต้องเป็นคนที่มีความรู้และทักษะในทางธุรกิจที่มากขึ้นกว่าในอดีตมาก เนื่องจากธุรกิจในปัจจุบันเริ่มเปลี่ยนแปลง มีความสลับซับซ้อนมากขึ้น มีการแข่งขันกันมากขึ้น รวมทั้งไม่ใช่แข่งกันแค่ภายในจังหวัด แต่จะเริ่มแข่งในระดับประเทศ และในระดับโลกมากขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นคนที่ดำรงตำแหน่งผู้จัดการ หรือผู้บริหารของสายงานแต่ละสายงานในองค์กร ก็ควรจะมีความรู้และทักษะในการบริหารงานที่กว้างขึ้น

หลายๆ องค์กรมีการกำหนดนโยบายเรื่องของการพัฒนาพนักงาน มีการใช้เครื่องมือในการพัฒนาคนในด้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของ Competency หรือ Training Roadmap หรือ IDP ฯลฯ อะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย ถามว่าเครื่องมือเหล่านี้ใครเป็นคนใช้กันแน่ระหว่าง ฝ่ายบุคคล กับผู้จัดการตามสายงาน

หลายๆ องค์กรตั้งตัวชี้วัดความสำเร็จในเรื่องของการบริหารทรัพยากรบุคคลไว้ที่อัตราการลาออกของพนักงานในองค์กร โดยมีการกำหนดอัตรามาตรฐานไว้ที่อัตราเดียวกับอุตสาหกรรมบ้าง หรือกำหนดให้ดีกว่าปีที่ผ่านมาบ้าง แต่ผมยังไม่เคยเห็นองค์กรไหนที่กำหนดเป้าหมายอัตราการลาออกของพนักงานเท่า กับ 0 จริงๆ นะครับ